Pip komt van een koude kermis thuis

De laatste dagen komt Pip weinig buiten. Onweer en bliksem doen hem niet zoveel. Al die regen echter wel. Hij krijgt daar natte voetjes van en daar houdt hij niet van. ’s Ochtends, na het eten doet zijn mens de deur open. Buiten komt het water met bakken naar beneden. De bloemen in de tuin vinden het fijn, de waterstenen lopen bij kans over van al dat hemelwater. En de vogels… die laten zich helemaal niet zien. Flauwe jongens, die vogels. Pip gaat bij de open deur zitten, zodanig dat hij zijn neusje droog naar buiten kan steken en de rest van zijn lijf lekker binnen blijft. Zijn mensen zitten op de bank en lezen een boek. Dan klaart het op, er is een streepje blauwe lucht en het water op het terras droogt gestaag op. Tijd voor Pip om weer heerlijk naar buiten te gaan. Eerst op de tafel, regeren is overzien, volgens Pip. En ook om te kijken welke onverlaten vandaag de stoute schoenen aan durven trekken en zijn tuin te betreden. Dan besluit hij een wandeling te maken. De tuin uit en links af richting de Tuin van Boris. Eens kijken of hij zin heeft in een potje ruzie. De lucht betrekt en Pip kijkt eens naar boven. En dan is het net alsof iemand de kraan open zet. Met grote druppels komt de regenbui naar beneden. Pip maakt een sprong in de lucht van de schrik. Gauw rechtsomkeert en rennen naar huis. Let op het hek van de buren, het gat zit links, daar onderdoor, tussen de planten door en over het gras. Gelukkig is de deur nog open en in volle galop stuift Pip het huis in. Veilig! De mensen van Pip moeten lachen om zijn wilde entree. Terwijl hij zich gauw droog likt, krijgt hij een handje verse brokjes en een vissnoepje. Daarna rent hij gauw de trap op. Gauw een kuiltje maken in het dekbed en neus in de staart. Voorlopig is het mooi geweest.