Pip is een hondje

Op deze mooie dag is Pip in de tuin. In zijn tuin. Hij kent alle plekjes en plantjes, weet waar de schaduwplekken zijn als het te warm wordt en op de bank in de achtertuin kan hij zich over de volle breedte uitstrekken, zodat er geen mens meer bij kan. Over mensen gesproken: die zitten veel aan de tafel op Pip’s terras. Ze lezen in vellen papier en drinken uit een beker. Echt stom, denkt Pip, uit een bakje is veel handiger. Pip zou zijn mensen nog meer handigheidjes kunnen bijbrengen. Maar ja, een mens is geen kat! Vandaag besluit Pip zijn mensen eens uit te dagen voor een leuk spelletje. Hij maakt zich zo plat mogelijk in het gras en zwiept met zijn staart. En jawel, een van de mensen staat op en loopt in zijn val. Hij kijkt verlekkerd naar een stokje dat voor hem in het gras ligt. Mens pakt het op en gooit het stokje een stuk verder in het gras. Pip springt op, draait om zijn as en met twee voetjes in de lucht rent hij achter het stokje aan. Zijn mensen moeten er van lachen. Maar dan zet Pip de joker in: hij neemt het stokje tussen zijn sterke kaken en draagt het terug naar zijn mens! Met een mensenbek vol tanden verstommen zijn mensen en kijken in opperste verbazing hoe Pip dit nu weer flikt. Het mens gooit het stokje weer weg en Pip doet zijn zelfde routine. De mensen vinden Pip zo knap dat hij een lekker vissnoepje krijgt. Doe alsof je een hondje bent en je mensen zijn zo blij dat je wat lekkers krijgt!

Pip heeft een kunstje bedacht

Tegenwoordig wordt Pip al wakker zodra het buiten licht wordt. Gauw staat hij op, rekt zijn rug en pootjes en springt gauw in de vensterbank van de slaapkamer.  Zo heeft hij goed overzicht over zijn domein. Als het nog zo vroeg is dan zingen de vogels dat Pip’s oren ervan tuiten en ze vliegen zeer smakelijk voorbij zijn raam. Pip moet een list verzinnen om de tuin in te komen, maar ja, zijn mensen slapen nog…. Pip weet het: slapende mensen moet je gewoon wakker maken! Op fluwelen pootjes springt Pip op dat kastje naar het bed. Hij loopt voorzichtig om dat doosje met de cijfertje heen en gaat parmantig aan het hoofdeinde van het bed van zijn mens zitten.  Hij slikt eens en laat dan een bescheiden prrrrt binnensmonds klinken. Ah, zijn mens beweegt. Nog eens, met iets meer stem, prrrrt! Aha, mens opent haar ogen en geeft Pip een aai. Pip springt voorzichtig op de grond en speelt aandoenlijk met zijn elastiekje, hij weet dat zijn mens daar altijd om moet lachen. Pip doet zijn jachthond persiflage en neemt het elastiekje een eindje mee in zijn bekje. Zijn mens zegt: “ok, ok….” . Ze loopt naar benden en Pip hobbelt er vrolijk achteraan. Zodra het eten is geserveerd, doet Pip een wedstrijdje met vadertje tijd en stormt door zijn bakje. En dan is het grote moment daar: deur open, tuin in, op de tafel in de zon en de vacht oppoetsen. Ook vandaag is het kunstje, om vroeg in de tuin te zijn,  weer gelukt!

Het is voorjaar

Het is duidelijk voorjaar. Pip heeft jeuk in de neus van het stuifmeel en in de tuin is het een komen en gaan van vogels die vliegjes zoeken en pieren trekken. Pip geniet van het zonnetje en het heerlijke gras, goed voor de haarballen. Maar Pip heeft ook een rare rommel in zijn buikje en zijn bloed stroomt zo snel door de aderen. Het lijkt wel of hij jarig is. De trui van zijn mens ruikt erg lekker en af en toe moet Pip gewoon op de arm van zijn mens gaan zitten, het boordje van de mouw in zijn bekje nemen en dan, tja wat dan ook alweer? Iets in zijn geheugen zegt dat hij als stoere kater iets moet vooral in deze tijd van het jaar. Pip weet het niet meer en kijkt een beetje wezenloos voor zich uit. Zijn mens trekt zijn arm weg en zegt: ‘doe maar niet Pip’. Maar gisteren werd hij er zo boos om, dat hij hard in de hand van zijn mens beet. Ze schrokken er allebei van. Pip schoot onder de tafel en zijn mens wreef over zijn hand. Pip schudde zijn hoofdje even en klom op de tafel en gaf zijn mens een reuze kopje, Pip kon het gewoon niet helpen. Pip’s mensen hebben even gebeld met de dierendokter en op hun advies nu afgesproken dat als hij ook maar aanstalten maakt, ze opstaan en weglopen. Misschien dat het Pipje helpt. Het leven van een stoere je-weet-wel kater gaat niet over rozen, vooral niet in het voorjaar!