Een paars touwtje

Op de overloop ligt een touwtje. Een paars touwtje met een knoopje erin en een stukje krakend plastic eraan. Dat heeft het mens van Pip eraan gebonden. En nu ligt het daar maar. 


Pip gaat ernaast zitten en tikt met een zacht rechtervoetje tegen dit nieuwe fenomeen. Krek, krek, zegt het paarse touwtje. Pip kijkt al iets geïnteresseerder, vooral als het plastikje nog even beweegt. Pip neemt een duik en springt op het plastikje en trekt het touwtje tussen zijn teentjes omhoog. 


Zijn mens, die stiekem aan de andere kant van het touwtje trekt, heeft geen kans. Pip schud zijn hoofd en klemt het knoopje in het touwtje tussen zijn sterke kaken. Het touwtje rafelt een beetje en geeft losse draadjes tussen zijn tanden. Pip duwt ze met zijn tong uit zijn bekje en kijkt verbaasd als ze op de grond vallen. 


Net als hij de losse draadjes wil inspecteren, beweegt dat stukje plastik in de richting van de trap. Maar niets voor lang: twee grote klauwen slaan zich vast en verwoed bijt Pip op het stukje plastic aan het eind van het touwtje. Dat is nu zo doorweekt geraakt dat het touwtje breekt, Pip uit zijn evenwicht raakt en zijn mens bijna van de trap valt van het lachen. 


Pip pakt het draadje op en op een drafje gaat hij onder het bed zitten. Hij wiebelt nog wat losse draadjes uit zijn bekje en bekijkt de situatie. Het touwtje is dood. Het beweegt niet meer. 


Pip springt op het bed, draait zijn neus heerlijk in zijn staart en valt in een diepe slaap.