Pip kijkt tv

Vorige week waren de mensen van Pip naar boven gegaan. Ze besloten om nog even naar de tv te kijken want er was een mooi programma over de trek van de sneeuwgans en de gevaren die zij op hun lange tocht lopen.
Normaal gaat Pip aan het voeteneind van zijn mens liggen, likt nog wat haren plat, inspecteert zijn voetjes of ze wel schoon zijn en draait zich vervolgens tevreden op zijn dekentje in de krul, neus in de staart en wil dan ook niet meer gestoord worden. Deze avond was anders. Toen Pip boven kwam hoorde hij vogels in nood en begon te zoeken. Daar klonk ook nog eens de roep van de zee arend, die kent Pip namelijk. Toen er ook nog eens een brul van een beer bij kwam die op zalm aan het jagen was, was voor onze Pip de maat vol. Hier moest opgetreden worden, en wel direct.
Pipje sloop voorzichtig in de richting van het licht en het geluid. Op het oplichtende vlak zag hij de beer en de sappige zalmen en toen een adelaar. Daar verschoot het licht en kwam er een hele troep sneeuwganzen voorbij vliegen. Pip nam plaats op het bed van zijn andere mens en keek gefascineerd naar het lichte vlak. Zijn ogen werden er groot van. Hij hoorde wel dat zijn mensen even moesten lachen, maar hij wist het zeker: straks komen de ganzen de kamer invliegen en kan hij ze zo uit de lucht pakken. Zijn voorpootje kwam al los van het bed. Zachtjes begon zijn bekje al kauwbewegingen te maken en blafte hij zachtjes tegen de ganzen dat hij het snel en pijnloos zou doen.
Alsof er iemand had meegekeken verdwenen plots de sneeuwganzen en kwamen er lettertjes op het lichte vlak, blijkbaar wilde het lichte vlak de ganzen nog even een voorsprong geven. En de beren en de adelaar. Pip vond het wel goed en gunde ze de voorsprong. Het lichte vlak ging weg en de mensen gingen slapen. Pip ging op zijn dekentje liggen en spitste zijn oren, de sneeuwganzen konden ieder moment de kamer binnen komen vliegen. Zachtjes viel hij in slaap en droomde dat hij achter ze aanzat. En hij ving ze allemaal!