Pip jaagt een indringer weg

Dikkie Pip at die ochtend snel zijn bakje leeg, want hij mocht naar buiten toen het nog donker was! Snel bakje leeg, toch proberen het bodempje eruit te likken en snorlikkend naar de grote deur.
Zijn mens stond al klaar,en zo hoort het ook, en deed de grote deur open. Oei, wat een lekkere luchtjes en die zingende vogeltjes, ach die bewaarde Dikkie Pip voor later. Daar, achter in de tuin, onder de verdorde bladeren van de pioenrozen, daar zat iets. Dikkie Pip zette zijn ogen extra scherp en liet zijn gevaarlijk leeuwengrom van diep uit zijn keeltje komen. Weer bewoog er iets, het was toch niet… En ja hoor, daar kwam hij tevoorschijn, de nieuwe dikke cyper van verderop. Woont hier nog niet zo lang en Dikkie Pip had al eens naar hem geblazen. Heel voorzichtig liep Dikkie Pip naar de indringer toe, die zich snel uit de voeten maakte. Hij moest eens weten dat hij minstens twee kilo zwaarder was dan Dikkie Pip, maar het is een beetje een domme kat, dacht onze Pip. Toen kreeg hij een plan: hij liep op fluwelen pootjes onder de boom bij het hek. Kroop onder de rode bessenstruik en ging zachtjes achter de hortensia’s zitten. Als de dikke cyper nu het gras op zou komen had hij hem zo in de kraag! Dikkie Pip bleef grommen en als zijn mens even kwam kijken, gaf hij een blij kwaakje en verschool zich weer in zijn hide-out. Na twintig minuten, behaaglijk gelegen te hebben, had Dikkie Pip de dikke cyper weg gegromd en kon hij opgetogen naar binnen. Daar kreeg hij fijne aaien omdat hij zo’n dappere kater was die zijn tuin met verve had verdedigd. En zo’n brokje wat naar vis smaakt en je lollig achteraan kan rennen. Dikkie Pip ging tevreden in zijn mandje liggen en viel in een diepe slaap, dromend over zijn glorieuze overwinning.