De dag was al begonnen met lichte regen en gedoe. Pip maakt een snelle ronde door de tuin en gaat dan meteen terug naar zijn dekentje op het bed van zijn mens. Geen weer voor stoere katers. 's Middags als zijn mensen thuis komen is het een ander verhaal: in de tuin ligt een dik pak sneeuw! De waterbakken zijn een heuveltje geworden en met veel moeite vindt de merel nog een laatste rozenbottel. Pip kijkt vanuit de deuropening zijn domein eens aan, kijkt zijn mensen aan en dan... neemt hij een reuzensprong, ploegt een pad door de sneeuw en is gek op de kleine sneeuwballetjes die door zijn mensen in de tuin worden gegooid! Als een sneeuwschuiver ploegt hij de hele tuin om, voeten eerst, snuitje erachteraan. Nog leuker is als zijn mens met een bezem de mat schoonveegt: grote brokken sneeuw belanden op wat ooit het gazon was en Pip weet niet welke kant hij opmoet om ze allemaal te vangen. Zijn mensen moeten lachen, maar Pip heeft een doodserieus gezicht. Met sneeuw tot op zijn neus.
Alsof er op een knop is gedrukt stuift hij de tuin uit en ploegt de tuin van de buren om. Dan via het voormalige pioenrozenvak, onder de schutting door naar de tuin van de buren op de hoek. Aan de stuivende sneeuw kunnen zijn mensen zien waar Pip is. Dan is het even stil. Met een hoge rug en zijn staart in een vraagteken, stormt Pip zijn tuin weer in, klimt met twee sprongen in de boom en laat het nog eens zachtjes sneeuwen. Dan nog een duik in de sneeuw en het is genoeg geweest. Gauw naar binnen en op de trui van zijn mens liggen. Door de sneeuw zijn zijn witte sokken weer stralend wit en worden de roze teentjes warm gewassen. Het is tijd voor een dutje.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire