Toen Pip ging slapen, ging zijn mens weg. Hoe kon Pip nou weten dat hij het hele weekend alleen zou zijn en dat Buurman H. hem zou komen eten geven. Pip rook zijn kans en maakte een fijn holletje in het bed van zijn mens. Zodanig dat hij in het dekbed lag, met zijn hoofd op het kussen, dat is beter dan zijn fleece dekentje aan het voeteneind. Wat wel lastig is, als zijn mensen weg zijn, is dat hij niet naar buiten kan, maar gelukkig stond er een raampje open waar hij lekker een frisse neus kan halen. Buurman H. serveerde heerlijke hapjes en schoon water en legde de post neer zodat Pip dat even kon controleren. Op een middag, hij had al zes keer eten van Buurman H. gekregen, hoorde hij beneden geluid. Daar waren zijn mensen. Blij kwakend holde hij de trap af naar beneden en gaf zoveel kopjes dat zijn oortjes er warm van werden. Ook liet hij wat feest mauwtjes horen om de stemming te verhogen. Zijn mens gaf hem een lekker hapje eten en zijn andere mens was in een ver land geweest: Pip moest wel een kwartier snuffen aan de broek waar zijn mens geweest was. Na het eten ging hij gezellig tussen zijn mensen in liggen en liet voor het eerst horen hoe hard hij kon spinnen. Zijn mensen waren helemaal vertederd door deze nieuwe sensatie en kriebelde hem lekker in slaap.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire