Pipje naar de dierendokter

Pip heeft erg last van zijn oortjes. Ze jeuken en soms moet hij zijn kopje scheef houden, zo vervelend zijn ze dan. Het mens van Pip heeft de dierendokter gebeld en die zegt dat ze maar snel langs moeten komen. Het is ook weer tijd voor zijn entingen. Die middag krijgt Pip lekker te eten, maar net als hij twee hapjes genomen heeft, wordt hij opgetild en in zijn reismandje gezet. Pip vindt dat niet fijn, en dat laat hij weten. In het huis op wielen waar hij gelukkig wel naar buiten kan kijken. Even later voelt hij de frisse lucht en dan komt hij in het huis met de vreemde luchtjes. Als er een gekke hond voorbij komt en Pip net zijn stoere grom wil laten horen, hoort hij de dierendokter roepen:"Pipje,". Dat is leuk, de dokter weet zijn naam. Pip mag uit de mand en op de grote tafel zitten. Dat is mooi. Zijn mens aait hem fijn en hij mag tegen haar aanzitten. De dokter kijkt diep in zijn oren en frut er met een staafje in. Dan verteld hij een verhaal aan de mensen wat Pip niet begrijpt, maar ondertussen kriebelt de dokter fijn aan zijn oortjes. Dan voelt hij een kriebeltje bij zijn schouder en legt de dokter een prikspuitje weg. Pip haalt zijn schouders op, hij is zo cool. Bang zijn voor een spuitje is voor mietjes. Dan verteld de dokter nog over droge vachten en aait hem lekker. Dan wordt zijn reismandje op de weegschaal gezet en moet Pip erin. Dat is niet erg want dan gaan we weer naar huis, grinnikt Pip. Thuis gaat zijn mandje open en staat er een lekker bakje eten. Pip geeft een heerlijk rondje kopjes weg omdat hij blij is dat hij weer thuis is. Dan lekker naar buiten, met zijn snoetje in de middagzon, even een klein dutje....