Het is kerstmis

Het nog donker als Pip 's ochtends gegeten heeft en zijn wandeling gaat maken. Het is ook kouder en al die nattigheid vindt onze zwarte prins maar niets. Vandaag is zijn mens vroeg thuis en Pip gaat eens even inspecteren wat er allemaal gebeurt. De deur gaat wijd open en Pip zet grote ogen op. Eindelijk....zijn mens heeft het door! Er wordt een grote groene boom binnengebracht in een pot. Het mens zet deze in de hoek en gaat terug naar buiten om de auto weg te zetten. Pip is tevreden, nu heeft hij de tuin binnen en hoeft hij dat rotweer niet meer in. Nieuwsgierig gaat Pip onder de nieuwe groene boom zitten. Het ruikt lekker, alsof hij in het dennenbos woont. De laagste takken krijgen een kopje en Pip kan om de boom heenlopen, dat is ook fijn. Als Pip zo een half uurtje heeft zitten muizenissen, komt zijn mens beneden met een grote doos. Die wordt op tafel gezet en voordat Pip het doorheeft, zitten er gezellige lampjes in zijn boom. Even later hangen er ook gezellige balletjes in de boom waar je fijn tegen kan boksen, kopjes geven of je gezicht in een gekke vorm kan zien. Op het laatst legt mens ook nog cadeautjes onder de boom van Pip, maar die zijn voor de mensen. Die hebben ze wel verdiend, denkt Pip, nu ze de tuin naar binnen hebben gebracht. Pipje bokst een balletje uit de boom en gaat eten. Na het eten gaat hij op zijn stoel met het dekentje liggen, draait zijn neus in zijn staart en droomt. Hij droomt over het engeltje in zijn boom die hem een gebraden duifje komt brengen....

Pip is een uitvinder!

Een tijdje geleden heeft het mens van Pip een matje gekocht. Pip bestudeert het eens en ziet dat het zo wordt neergelegd, dat Pipje zijn moddervoetjes afveegt als hij uit de tuin komt. Maar ja zeg, Pip heeft nooit vieze voetjes.... Bij het binnenkomen neemt Pip dus voortaan een flinke sprong zodra hij binnenkomt uit zijn jachtgebied. Dan fors in de remmen en over het zachte tapijt naar zijn etensbakje lopen. Geen probleem! Nu het wat kouder is buiten,kruipt Pip 's avonds graag op de trui van zijn mens, tweemaal omdraaien en dan lekker de bipsen in de schoot en de voetjes gevouwen onder zijn borst. Maar gisteren was er geen mens laat staan een lekkere trui. Pip zette zijn denkhoofd op, trok een serieus gezicht en keek de kamer eens rond. Eetkamerstoel, nee te hard. Stoel met een dekentje waar hij overdag op ligt, nou nee, geen goed plan. En dan valt Pip z'n oog op het nieuwe matje bij de tuindeur. Pip glimlacht van binnen: het matje ligt op de verwarming, de verwarming staat aan en op het matje ligt zijn sokje gevuld met kattenkruid. Lenig springt Pip van de bank en loopt relaxed naar het matje, wat heerlijk warm is. Even ronddraaien, billen op de verwarming, zijn gezicht op zijn sok met kruid en ogen dicht. Alleen hele slimme katers kunnen dit uitvinden!

Pip maakt zich op voor de winter

Het wordt alweer frisser buiten. Als 's morgens de deur open gaat, na het eten, dan is het tegenwoordig vaak nat en koud. Pip blijft dan binnen zitten met de neus naar buiten, want die heerlijke luchtjes moet hij natuurlijk even opsnuiven. Zijn mens kijkt ernaar en moet er een beetje om giechelen want het is zo'n leuk gezicht. Maar zijn mens zegt ook iets over de verwarming aan en voor de kat zijn staart. Kijk, dat begrijpt Pipje dus niet: zijn staart IS toch warm! Pip maakt een heel snel rondje door zijn buurt, inspecteert de voordeur van Boris Boef om te kijken of hij thuis is en hij loopt snel langs het huis van Alie, het mooiste poezen meisje in de buurt. Ohh, als Pip toch eens dapper was, gewoon door het katten luikje naar binnen en een kopje geven. Maar dan meteen naar huis, een klein brokje eten en boven een spelletje spelen met zijn mens. Daar wordt een kater weer warm van. Als de mensen zich hebben aangekleed en hun tas pakken,weet Pip dat ze naar hun kantoor gaan. Pipje doet hetzelfde, gaat naar de werkkamer van zijn mens, springt soepel op de bureaustoel, zijn neus in zijn staart en lekker slapen.

Pip werkt in de tuin

Vandaag is het een zonnige dag, Pip is vroeg wakker en rekt zich eens lekker uit. Hij springt van het bed en wacht tot zijn mens ook is opgestaan. Samen lopen ze naar beneden en het vaste ritueel begint. Die glimmende machine aanzetten en dan een schoon bakje uit de la en... het blikje. Het mens schept het blikje leeg in het bakje en Pip mag aanvallen. Dan gauw naar de deur en heerlijk naar buiten. Een uurtje later komt zijn mens ook in de tuin met allemaal zakjes. Dat is interessant. Ze maakt de zakjes leeg in een schaaltje, Pip snuffelt aan de knolletjes en ze ruiken niet naar eten. Dan maar even in de zon de pels poetsen. Pip's mensen vegen de bladeren op en maaien het gras. Ze moeten lachen om het olifantenpad van Pip wat nu goed zichtbaar is. Pip weet niet wat een olifantenpad is, dus dat laat hij maar zo. Dan gaat zijn mens met het schaaltje met de knolletjes de tuin in. Pip hobbelt er gezellig achteraan, dit wil hij wel eens zien! Mens graaft een kuiltje,doet er een paar knolletjes in en vult dat het kuiltje weer dicht. Haha, lacht Pip, dit doe ik iedere dag! Kuiltje graven, grote bah en dan weer dicht. Maar die knolletjes zien er niet uit als een grote bah. Dan neemt Pip een besluit, hij graaft het kuiltje van mens weer open en snuffelt aan de knolletjes. Nee, niks an, ruikt niet naar eten en ook niet naar poepjes. Dan komt mens aanlopen en zegt dat Pip ergens anders moet gaan spelen. Een slokje water dan maar. Terwijl zijn mensen gaan naar binnen en drinken uit een mok. Pip gaat gezellig op schoot liggen en droomt over het raadsel in de kuiltjes in de tuin.

Pip heeft een nieuwe vriend

Na het ontbijt weet Pip het nog niet zo zeker, dat naar buiten gaan. Het heeft de hele nacht gewaaid en er was ook onweer. Nu is het terras nat, de bomen in de tuin druppelen na en het geheel ziet er niet echt uitnodigend uit. Het mens van Pip is in een goede bui, ze laat de deur open zodat Pip binnen kan zitten en zijn neusje naar buiten kan steken. Die geuren in de ochtend zijn toch eigenlijk wel de beste. Zo ruikt Pip dat die rare gele hond van de buren al is langs geweest en hij twijfelt of Boris Boef door zijn tuin is gelopen. Met zijn oogjes op half zeven droomt Pip een beetje weg in de frisse ochtend lucht. Dan schrikt Pipje op: er klinkt een raar geluid en nog wel vlakbij op zijn terras. Het klinkt als een 'kwaak' en als Pip zijn ogen op zijn alarm stand zet, ziet hij een groen glimmend beest met belachelijke achterpoten op de glimmende stenen hipsen. Worden we nou allemaal gek of hoe zit dat. Voorzichtig loopt Pip naar de brutale indringer toe, gaat zitten en kijkt wat er gebeurt. Niets dus. Die groene glibber zit daar maar en verroert zich niet. 'Kwaak' roept hij nog maar eens, en Pip schrikt op hij doet een pasje naar achteren, kijkt onderzoekend en springt naar achter als de groene engerd een reuze sprong naar voren maakt. Nou is het genoeg geweest, Pip loopt naar het beest toe en geeft hem een tikje met zijn voetje, voelt vies en week, maar Pip vind het wel een lollig dier. Hij geeft hem nog een tikje en de groene vriend zegt nog maar eens 'kwaak'. Pip loopt om het diertje heen en kijkt hem eens in de ogen. Voordat hij het weet rolt hij om, omdat de groene man nu in drie grote sprongen het gras op springt. Pip er achteraan, maakt een schwalbe en haalt de kikker in. Deze neemt nog een grote sprong en verdwijnt in de tuin van de buren. Pip tuurt nog even door de takken of het groene wezen misschien terug komt. Smakt eens met zijn bekje en besluit wat van het verse regenwater te drinken, lekker en beter dan in het bakje thuis. Over thuis gesproken: tijd voor een brokje en aangezien de wolken donker en dreigend zijn, loopt Pip na het eten naar zolder en gaat op zijn zachte bureaustoel liggen. Even een klein dutje....

Pip is jarig!

Een jaar geleden was het alweer dat wij in het Dierenasiel Kampen kwamen om een nieuwe huispoes uit te kiezen. In de opvang zat een grote zwarte kater, in een hoekje, naar buiten te kijken. Wij vonden hem meteen leuk: lekker veel kat. Toen we naar hem toegingen, legde hij zijn oren in de nek, tilde dreigend zijn klauw op en gromde. Toen we hem toch aaide, begon hij te spinnen en gaf kopjes. Vandaag maakte Pip zijn mensen al vroeg wakker. Hij was een beetje uitgelaten want buiten was het regenen opgehouden, dus hij moest snel naar buiten. Zijn mens aaide hem en sprak hem extra lief toe, leuk, maar daar had onze tijger geen tijd voor. Bordje tonijn, knabbeltje erbij en hup: open met die deur! Zoals altijd maakt Pip zijn ronde door de buurt. Kijken of Alie buiten is voor wat lonkwerk, zien of Boris Boef al op pad is om wat te ruzien en dan naar huis. Een knabbeltje doen om daarna op de tafel in de tuin te gaan zitten, en zijn domein te overzien. Wat wassen en wat vogels na blaffen, net als een jaar geleden.... Pip hoort er helemaal bij. Hij heeft zijn vaste plaatsen in huis en een ijzeren ritme en vindt het fijn als zijn mensen thuiskomen. Gaat dan gezellig bij ze liggen en onttrekt wat kopjes aan zijn omgeving. Bezoek is nog leuker, die kan hij zo leuk aan het schrikken maken door uitgebreid bij ze op schoot te gaan liggen. Voetballen met een prop papier is het leukst, en een touwtje is ook erg fijn. Wat nieuw is, is een pen die het liefst onder een krant, ligt. Aanloopje nemen en met twee beentjes onder de krant hengelen naar de pen en die vervolgens vermoorden. Zijn mensen werk graag mee en genieten. En als zij er niet zijn, dan neemt Pip het ervan: heerlijk zacht en warm, neus in de staart en slapen....

Pip komt van een koude kermis thuis

De laatste dagen komt Pip weinig buiten. Onweer en bliksem doen hem niet zoveel. Al die regen echter wel. Hij krijgt daar natte voetjes van en daar houdt hij niet van. ’s Ochtends, na het eten doet zijn mens de deur open. Buiten komt het water met bakken naar beneden. De bloemen in de tuin vinden het fijn, de waterstenen lopen bij kans over van al dat hemelwater. En de vogels… die laten zich helemaal niet zien. Flauwe jongens, die vogels. Pip gaat bij de open deur zitten, zodanig dat hij zijn neusje droog naar buiten kan steken en de rest van zijn lijf lekker binnen blijft. Zijn mensen zitten op de bank en lezen een boek. Dan klaart het op, er is een streepje blauwe lucht en het water op het terras droogt gestaag op. Tijd voor Pip om weer heerlijk naar buiten te gaan. Eerst op de tafel, regeren is overzien, volgens Pip. En ook om te kijken welke onverlaten vandaag de stoute schoenen aan durven trekken en zijn tuin te betreden. Dan besluit hij een wandeling te maken. De tuin uit en links af richting de Tuin van Boris. Eens kijken of hij zin heeft in een potje ruzie. De lucht betrekt en Pip kijkt eens naar boven. En dan is het net alsof iemand de kraan open zet. Met grote druppels komt de regenbui naar beneden. Pip maakt een sprong in de lucht van de schrik. Gauw rechtsomkeert en rennen naar huis. Let op het hek van de buren, het gat zit links, daar onderdoor, tussen de planten door en over het gras. Gelukkig is de deur nog open en in volle galop stuift Pip het huis in. Veilig! De mensen van Pip moeten lachen om zijn wilde entree. Terwijl hij zich gauw droog likt, krijgt hij een handje verse brokjes en een vissnoepje. Daarna rent hij gauw de trap op. Gauw een kuiltje maken in het dekbed en neus in de staart. Voorlopig is het mooi geweest.

Pip doet aan bella figura

Toen de zwarte prins op zondag beneden kwam, had zijn mens al eten geserveerd. Lekker, tonijn, goed voor de lijn. Pip moest van de dierendokter niet zwaarder worden, dus is vis prima.
Hij is niet zozeer dik hoor, hij heeft alleen zware botten en een dikke vacht.
Als zijn andere mens ook in de tuin komt zitten, gaat hij heerlijk op de tafel liggen. Met zijn rug in de zon en bakken maar! Hij wordt fijn geaaid en zijn mens speelt een spelletje met een touwtje. En dan is er rust.
Toen zijn mens het boek dichtsloeg, stond zij op en kwam later met twee gezellige schaaltjes naar buiten. Dat was interessant en rook beter dan die kopjes koffie die ze 's morgens drinken. Dat moest even onderzocht worden.

Pip rook in het ene bakje yoghurt met honing en gele maisdingetjes. Pip houdt helemaal niet van honing, dat moest zijn mens maar zelf opeten. Honing plakt aan de snor, is zoet en het duurt een half uur voordat je dat een beetje behoorlijk uit je jas hebt gelikt. Het andere mens had ook yoghurt met maïs maar dat rook niet naar honing. Dat was beter. Pip ging er eens even lekker voor zitten en begon aan zijn yoghurt. Hij moest om de maïs heen eten, dat ingrediënt moest een vergissing zijn. Pip was erg blij dat zijn mensen hem zo helpen met zijn gewicht op peil te houden!

Zijn mensen waren verbaasd en haalden het bakje weer weg, gelukkig, hij had al genoeg gehad. Hij poetste zijn vel in de warme zon. Zijn mens maakte een nieuw bakje en at dat nu maar zelf op. Hallo! Wat denkt ze nou, hoeveel yoghurt kan een kater hebben? Tsss, het was duidelijk tijd voor een wandeling. Soepel springt Pip van de tafel en loopt naar de hoek met de hosta's, daar kan je heerlijk slapen.

Pip en de zomerzon

Deze keer geen spannend avontuur van Pip. Het is namelijk lekker warm buiten en Pip beleefd de tijd van zijn leven. Zodra de grote deur open gaat, springt Pip eerst op de grote tafel op het terras. Zijn mensen drinken een kopje koffie en Pip vindt dat dat niet lekker ruikt. Even lekker wassen en de zon zijn velletje lekker laten verwarmen.
Dan een sprong op het terras, even lekker uitrekken, achterbeentjes lekker oprekken en op een holletje naar de grote watersteen. Het water smaakt heerlijk naar de vogeltjes die zich daarin al gepoedeld hebben. Pip laat het zich smaken.
Afhankelijk van de zon heeft Pip vier plaatsen om de rest van de dag heerlijk soezend door te brengen en dat doet hij dan ook. Af en toe naar binnen voor een lekker brokje en soms een loopje door de buurt.
Tegen vijf uur is de zon weer te hebben en vleit hij zich languit op de tafel en wast zichzelf helemaal glanzend. Tot laat in de avond is hij buiten en geniet van zijn omgeving.

Al met al is Pip een gelukkige kater met steeds meer rust in zijn lijf en zijn eigen stijl. Hij slaapt nu tussen zijn mensen in en spint tot iedereen slaapt. Dan draait hij zijn neus in zijn staart en rolt zich lekker op. Totdat de zon weer doorkomt en de vogels hem akker zingen. Klaar voor een nieuwe dag!

Pip heeft een ongelukje gehad

Het is zondag en rustig in de tuin, het zonnetje schijnt en de mensen van Pip zitten lekker aan de tafel. Pip sluipt door het gras, op zoek naar iets wat wil bewegen om te spelen. Daar ligt een stokje, dat is leuk! Pip voetbalt een beetje en gooit het stokje in de lucht, vangt het op en rolt op zijn rug. Met zijn sterke klauwen probeert hij het stokje tussen zijn kaken te krijgen om het te slopen. Maar, oh jeetje, het stokje werkt niet mee. Het breekt in stukjes en Pip staat snel op om zijn bekje leeg te gooien.

Zijn mens staat op om te kijken wat er gebeurt en Pip rent onder zijn tuinbank en friemelt met zijn pootjes om het restje uit zijn bek te krijgen. Niets helpt. Zijn mens wil graag helpen maar Pip vindt dat niet goed, met nagels en kracht duwt hij de mensenhand weg.

De rest van de avond en de nacht is Pip bezig met het stokje uit zijn bekje te krijgen. Zijn mensen zijn bezorgd. Pip slaapt wel lekker, maar bij het wakker worden zit het stokje er nog steeds. Zijn eten laat hij staan en zijn voetjes zijn helemaal nat van het friemelen in zijn bekje.

(Mens belt op kantoor met de dierendokter en die zegt dat Pip ’s middags maar op bezoek moet komen. Mens maakt zich zorgen want Pip heeft slechte ervaringen met zijn kattenmand) Hoe het verder gaat……

Die middag wordt Pip wakker  op het donzen dekbed. Hij voelt zich lamlendig en loopt vertraagd de trap af. Zijn mens is net thuisgekomen en roept. Eigenlijk wil Pip blijven liggen. Tegen de gewoonte in tilt zijn mens hem op en knuffelt fijn en loopt de hal in. Voordat Pip het doorheeft zit hij in de blauwe bak. Diezelfde bak waarmee hij uit het asiel kwam. Naar buiten en in het huis op wielen. Pip roept dat hij het niet fijn vindt, maar zijn mens rijdt door. Dan gaat de bak open en zijn er allemaal gezellige nieuwe mensen. Een mens aait hem fijn en de andere doet zijn bekje open en voordat hij kan zeggen dat ie het niet fijn vindt, ligt er een stokje op de tafel! Dat voelt al veel beter. Dan mag hij op de tafel zitten en kijken de mensen overal. In zijn bipsen, in zijn oren en diep in zijn ogen. Pip heeft geen flauw benul wat er gebeurt maar hij wordt wel heerlijk gekriebeld. Even jeuk aan zijn oor en een wazig oog en tilt een mens hem op. Pip wil hier blijven en klampt zich vast aan het mens. Die schrikt want Pip was zijn nagels vergeten in te trekken. In de blauwe bak en weer terug naar huis.

Thuisgekomen eet Pip heerlijk zijn eten en drinkt bijna zijn hele bakje leeg. Zo, de schade is weer ingehaald. Pip mag naar buiten en ondanks dat de vogels wazig klinken, gaat hij heerlijk in de tuin zitten, op de tafel. Hij kijkt toe hoe zijn mens alle losse takjes opruimt.

Pip werkt nog laat door

Pip komt laat thuis. Het is zo heerlijk buiten, heerlijke geurtjes, de boze kater van de buren, dat leuke Poezenmeisje aan de overkant en een fijne avondwandeling. Hij heeft er maar druk mee. Thuisgekomen eet Pip nog een hapje droogvoer en loopt eens door het huis.

Beneden werkt zijn mens nog aan de grote tafel. Pip weet hoe druk zijn mensen zijn en om te zorgen dat ze gemotiveerd blijven, gaat hij gezellig op de tafel zitten en spint voor zijn mens. Hij krijgt een fijne aai en hij weet een oormassage aan zijn mens te onttrekken. Dan gaat zijn mens verder, typt op de toetsen, bladert in een boek en beweegt met een leuk speeltje dat aan een touwtje aan het toetsenapparaat vastgebonden is. Dat is interessant!

Als zijn mens even wat aan het lezen is, duwt Pip het speeltje even verder weg. Zijn mens moet lachen en legt het speeltje terug waar het lag. Pip ziet dat het touwtje beweegt en moet daar eens even fijn in bijten. Op het moment dat hij het touwtje beweegt, beweegt ook het speeltje en op het lichte vlak beweegt een figuurtje. Dat vraagt een verklaring.

Pip parkeert zichzelf op de toetsen en bestudeert het lichte vlak. Daar verschijnen figuurtjes op en als Pip beweegt dan veranderen de figuurtjes. En gaat steeds sneller! Pip geeft het lichte vlak een kopje, misschien dat dan de figuurtjes stoppen. Maar nee, het gaat alleen maar sneller. Het mens duwt op een paar toetsen en dan wordt het lichte vlak blauw en gaat dan uit. Alles is donker. Pip krijgt een aai en zijn mens zegt dat hij een knappe kater is. Daar gaat het om!

Pip gaat mee de trap op en gaat heerlijk op het bed van zijn mens liggen. Die nacht droomt Pip over de figuurtjes die van het lichte vlak af komen en door het huis dansen. Pip speelt er de hele nacht mee.

Pip is een hondje

Op deze mooie dag is Pip in de tuin. In zijn tuin. Hij kent alle plekjes en plantjes, weet waar de schaduwplekken zijn als het te warm wordt en op de bank in de achtertuin kan hij zich over de volle breedte uitstrekken, zodat er geen mens meer bij kan. Over mensen gesproken: die zitten veel aan de tafel op Pip’s terras. Ze lezen in vellen papier en drinken uit een beker. Echt stom, denkt Pip, uit een bakje is veel handiger. Pip zou zijn mensen nog meer handigheidjes kunnen bijbrengen. Maar ja, een mens is geen kat! Vandaag besluit Pip zijn mensen eens uit te dagen voor een leuk spelletje. Hij maakt zich zo plat mogelijk in het gras en zwiept met zijn staart. En jawel, een van de mensen staat op en loopt in zijn val. Hij kijkt verlekkerd naar een stokje dat voor hem in het gras ligt. Mens pakt het op en gooit het stokje een stuk verder in het gras. Pip springt op, draait om zijn as en met twee voetjes in de lucht rent hij achter het stokje aan. Zijn mensen moeten er van lachen. Maar dan zet Pip de joker in: hij neemt het stokje tussen zijn sterke kaken en draagt het terug naar zijn mens! Met een mensenbek vol tanden verstommen zijn mensen en kijken in opperste verbazing hoe Pip dit nu weer flikt. Het mens gooit het stokje weer weg en Pip doet zijn zelfde routine. De mensen vinden Pip zo knap dat hij een lekker vissnoepje krijgt. Doe alsof je een hondje bent en je mensen zijn zo blij dat je wat lekkers krijgt!

Pip heeft een kunstje bedacht

Tegenwoordig wordt Pip al wakker zodra het buiten licht wordt. Gauw staat hij op, rekt zijn rug en pootjes en springt gauw in de vensterbank van de slaapkamer.  Zo heeft hij goed overzicht over zijn domein. Als het nog zo vroeg is dan zingen de vogels dat Pip’s oren ervan tuiten en ze vliegen zeer smakelijk voorbij zijn raam. Pip moet een list verzinnen om de tuin in te komen, maar ja, zijn mensen slapen nog…. Pip weet het: slapende mensen moet je gewoon wakker maken! Op fluwelen pootjes springt Pip op dat kastje naar het bed. Hij loopt voorzichtig om dat doosje met de cijfertje heen en gaat parmantig aan het hoofdeinde van het bed van zijn mens zitten.  Hij slikt eens en laat dan een bescheiden prrrrt binnensmonds klinken. Ah, zijn mens beweegt. Nog eens, met iets meer stem, prrrrt! Aha, mens opent haar ogen en geeft Pip een aai. Pip springt voorzichtig op de grond en speelt aandoenlijk met zijn elastiekje, hij weet dat zijn mens daar altijd om moet lachen. Pip doet zijn jachthond persiflage en neemt het elastiekje een eindje mee in zijn bekje. Zijn mens zegt: “ok, ok….” . Ze loopt naar benden en Pip hobbelt er vrolijk achteraan. Zodra het eten is geserveerd, doet Pip een wedstrijdje met vadertje tijd en stormt door zijn bakje. En dan is het grote moment daar: deur open, tuin in, op de tafel in de zon en de vacht oppoetsen. Ook vandaag is het kunstje, om vroeg in de tuin te zijn,  weer gelukt!

Het is voorjaar

Het is duidelijk voorjaar. Pip heeft jeuk in de neus van het stuifmeel en in de tuin is het een komen en gaan van vogels die vliegjes zoeken en pieren trekken. Pip geniet van het zonnetje en het heerlijke gras, goed voor de haarballen. Maar Pip heeft ook een rare rommel in zijn buikje en zijn bloed stroomt zo snel door de aderen. Het lijkt wel of hij jarig is. De trui van zijn mens ruikt erg lekker en af en toe moet Pip gewoon op de arm van zijn mens gaan zitten, het boordje van de mouw in zijn bekje nemen en dan, tja wat dan ook alweer? Iets in zijn geheugen zegt dat hij als stoere kater iets moet vooral in deze tijd van het jaar. Pip weet het niet meer en kijkt een beetje wezenloos voor zich uit. Zijn mens trekt zijn arm weg en zegt: ‘doe maar niet Pip’. Maar gisteren werd hij er zo boos om, dat hij hard in de hand van zijn mens beet. Ze schrokken er allebei van. Pip schoot onder de tafel en zijn mens wreef over zijn hand. Pip schudde zijn hoofdje even en klom op de tafel en gaf zijn mens een reuze kopje, Pip kon het gewoon niet helpen. Pip’s mensen hebben even gebeld met de dierendokter en op hun advies nu afgesproken dat als hij ook maar aanstalten maakt, ze opstaan en weglopen. Misschien dat het Pipje helpt. Het leven van een stoere je-weet-wel kater gaat niet over rozen, vooral niet in het voorjaar!

Pip voelt zich niet zo lekker

Die ochtend wordt Pip wakker en rekt zich lekker uit. Hij wil opgetogen als altijd naar beneden lopen om zijn bakje eten in ontvangst te nemen. Kopjes uitdelend en omhoog turend waar zijn eten blijft (eyes on the prize).

Maar als zijn eten er staat, heeft hij ineens niet zo’n trek meer. Hij kijkt sip in zijn bakje. Zijn buikje rommelt en eigenlijk ruikt zijn eten niet zo lekker als normaal. Pip trekt een scheef snoetje en loopt zijn tuin in. Misschien helpt een beetje frisse lucht. Maar ook op het terras in de zon helpt niet. Zijn buikje rommelt nog meer en dus eet Pip een beetje gras. Als er dan toch iets naar buiten moet, helpt een beetje gras altijd.

Daarna maakt Pip een lange wandeling, het is prachtig weer en de zon warmt zijn zwarte velletje. Maar hij vindt het niet zo fijn. Hij sleept zich zijn huis in en gaat op zijn plekje onder het dak liggen. Gelukkig smaakt een droog brokje nog wel en ook zijn mensen zijn erg lief voor hem.

De volgende dag slaapt Pip bijna de hele dag. Zijn buikje rommelt niet meer, maar hij heeft ook nog geen honger. Zijn mensen vinden dat hij iets is afgevallen maar zijn blij dat hij nog wel lekker water drinkt.  Als Pipje ’s avonds wakker wordt, heeft hij wel een rommeltje in zijn buik, maar…. Het is honger en trek en zin om te eten!

Pip gaat op een holletje naar beneden en geeft een rondje fijne kopjes weg. Zijn mens heeft zijn favoriete eten gekocht en trekt een blikje open. Eerst krijgt Pip een half blikje en hij eet het met smaak weg. Dan een rondje door de tuin en als hij weer thuis komt krijgt hij de andere helft van het blikje. Pip is weer helemaal de oude en gaat gezellig bij zijn mens op de favoriete trui liggen. Als zijn mensen hem lekker kriebelen deelt hij gul nog wat kopjes uit.

Tevreden valt Pip in slaap en zijn buikje houdt zich koest.

Pip geniet van de zon

Vandaag zijn allebei de mensen van Pip thuis. Dat is prettig want dan staat de tuindeur open en kan Pip in- en uitlopen wanneer hij daar zin in heeft. Een van zijn mensen zit achter de pc te werken en de ander werkt wat de tuin. Pip besluit om het tuinmens gezelschap te houden.

Pip schuift eerst mee naar de plekken waar zijn mens in de weer is met takjes en aarde. Maar Pip vindt het veel fijner om met zijn snoetje in de zon te zitten en met prikoogjes te kijken wat er voorbij komt vliegen. Maar de terrastegels zijn zo koud aan de bipsen. Daar heeft Pip wat op gevonden.

In de hoek van het terras staat een grote terracotta pot in de zon. Soepel springt Pip erin en gaat heerlijk zitten, snoetje in de zon en een half oog op de voorbijvliegende vogels. En ach, die aardbeienplantjes waar Pip met zijn zware gat op zit, die komen echt wel op, geen zorgen wat Pip betreft. Als zijn andere mens met haar camera naar buiten komt, is voor Pip de lol eraf. Hij springt op een stoel die ook prettuig in de zon staat en warmt zijn vachtje.

Straks nog even wat gras eten, maar nu eerst een heerlijk dutje in de zon.

Pip vangt een vogeltje

Pip vangt een vogeltje

Je kan voelen dat het alweer voorjaar wordt. De lucht is helder, de kamperfolie loopt alweer uit en de vogels gaan willig in op elkaars avances. Voor Pip reden temeer om meer tijd in de tuin door te brengen.

Na de middag-dut bij het schaatsen, Pip vindt dat zeer slaapverwekkend, rekt Pip het vege lijf en begeeft zich in zijn tuin. Het is prettig qua temperatuur en het wordt al wat groener in de omgeving. Pip drinkt wat water en loopt een spinnetje over het terras achterna. Te klein, niet de moeite waard. Dan loopt hij over zijn vaste pad naar het midden van het gazon. Het gras is nog een beetje nat, dus schud hij af en toe zijn voetjes uit. Op het moment dat Pip heeft besloten dat dit een goede plaats is om alles te overzien, scheert er een klein geel vogeltje over zijn hoofd. Pip is meteen gespannen en kijkt wat de vogel van hem blieft.

Daar, aan de pergola, hangt tussen de rozentakken een klein houten huisje. Pip heeft daar nooit het nut van ingezien, zijn mensen hebben duidelijk niet met zijn formaat rekening gehouden toen ze dit gezellige huisje kochten. Nu zat het kleine vogeltje op een tak van de perenboom en riep naar zijn vrouw. Nou spreekt Pip geen “koolmees” maar hij begreep het wel: deze jongelui willen komen wonen in zijn tuin. Dit moest hij eens bestuderen. Al snel heeft Pip de routine door: het mannetje komt aanvliegen met een takje dan gaat hij het huisje in en komt er weer uit zonder. Gaat op de tak van de rozen zitten of in de perenboom. Dan roept hij en komt het vrouwtje met een pluisje of een strootje en gaat het huisje in. Met een lege snavel komt zij het huisje uit en vliegt haar man achterna. Pip begrijpt er niets van!

Toen hij pas op de televisie een mens had gezien met wuivend haar, die ook dingen liet verdwijnen had Pip het meteen door, dat was gewoon een kwestie van de mensen voor de gek houden. Maar dit was andere koek. Pip sloop onder de rozenstruik en keek omhoog, achter het houten huisje zat vast ook zo’n zwart gordijn en daar vielen de takjes en strootjes weer naar beneden. Maar nee, niets te zien. Pip zette zijn voorpootjes tegen de paal om de zaken van dichterbij te bestuderen: en dat was fijn. Eens even heerlijk de nageltjes slijpen, handig als hij straks die kleine rakkers zou gaan vangen!

He, onder de plant met de bolletjes zat een lijster, dat is pas een bek vol! Pip sloop voorzichtig naar de andere hoek van de tuin, stil zitten, loeren, billen los schudden en een enorme sprong! Pip zat er maar net naast. Tijd voor een brokje en de lijster zong zijn mooiste lied, hoog in de boom. Omdat het voorjaar wordt.

Pip is alleen thuis

Toen Pip ging slapen, ging zijn mens weg. Hoe kon Pip nou weten dat hij het hele weekend alleen zou zijn en dat Buurman H. hem zou komen eten geven. Pip rook zijn kans en maakte een fijn holletje in het bed van zijn mens. Zodanig dat hij in het dekbed lag, met zijn hoofd op het kussen, dat is beter dan zijn fleece dekentje aan het voeteneind. Wat wel lastig is, als zijn mensen weg zijn, is dat hij niet naar buiten kan, maar gelukkig stond er een raampje open waar hij lekker een frisse neus kan halen. Buurman H. serveerde heerlijke hapjes en schoon water en legde de post neer zodat Pip dat even kon controleren. Op een middag, hij had al zes keer eten van Buurman H. gekregen, hoorde hij beneden geluid. Daar waren zijn mensen. Blij kwakend holde hij de trap af naar beneden en gaf zoveel kopjes dat zijn oortjes er warm van werden. Ook liet hij wat feest mauwtjes horen om de stemming te verhogen. Zijn mens gaf hem een lekker hapje eten en zijn andere mens was in een ver land geweest: Pip moest wel een kwartier snuffen aan de broek waar zijn mens geweest was. Na het eten ging hij gezellig tussen zijn mensen in liggen en liet voor het eerst horen hoe hard hij kon spinnen. Zijn mensen waren helemaal vertederd door deze nieuwe sensatie en kriebelde hem lekker in slaap.

Pip gaat op wintersport

De dag was al begonnen met lichte regen en gedoe. Pip maakt een snelle ronde door de tuin en gaat dan meteen terug naar zijn dekentje op het bed van zijn mens. Geen weer voor stoere katers. 's Middags als zijn mensen thuis komen is het een ander verhaal: in de tuin ligt een dik pak sneeuw! De waterbakken zijn een heuveltje geworden en met veel moeite vindt de merel nog een laatste rozenbottel. Pip kijkt vanuit de deuropening zijn domein eens aan, kijkt zijn mensen aan en dan... neemt hij een reuzensprong, ploegt een pad door de sneeuw en is gek op de kleine sneeuwballetjes die door zijn mensen in de tuin worden gegooid!  Als een sneeuwschuiver ploegt hij de hele tuin om, voeten eerst, snuitje erachteraan. Nog leuker is als zijn mens met een bezem de mat schoonveegt: grote brokken sneeuw belanden op wat ooit het gazon was en Pip weet niet welke kant hij opmoet om ze allemaal te vangen. Zijn mensen moeten lachen, maar Pip heeft een doodserieus gezicht. Met sneeuw tot op zijn neus.

Alsof er op een knop is gedrukt stuift hij de tuin uit en ploegt de tuin van de buren om. Dan via het voormalige pioenrozenvak, onder de schutting door naar de tuin van de buren op de hoek. Aan de stuivende sneeuw kunnen zijn mensen zien waar Pip is. Dan is het even stil. Met een hoge rug en zijn staart in een vraagteken, stormt Pip zijn tuin weer in, klimt met twee sprongen in de boom en laat het nog eens zachtjes sneeuwen. Dan nog een duik in de sneeuw en het is genoeg geweest. Gauw naar binnen en op de trui van zijn mens liggen. Door de sneeuw zijn zijn witte sokken weer stralend wit en worden de roze teentjes warm gewassen. Het is tijd voor een dutje.

Pip jaagt een indringer weg

Dikkie Pip at die ochtend snel zijn bakje leeg, want hij mocht naar buiten toen het nog donker was! Snel bakje leeg, toch proberen het bodempje eruit te likken en snorlikkend naar de grote deur.
Zijn mens stond al klaar,en zo hoort het ook, en deed de grote deur open. Oei, wat een lekkere luchtjes en die zingende vogeltjes, ach die bewaarde Dikkie Pip voor later. Daar, achter in de tuin, onder de verdorde bladeren van de pioenrozen, daar zat iets. Dikkie Pip zette zijn ogen extra scherp en liet zijn gevaarlijk leeuwengrom van diep uit zijn keeltje komen. Weer bewoog er iets, het was toch niet… En ja hoor, daar kwam hij tevoorschijn, de nieuwe dikke cyper van verderop. Woont hier nog niet zo lang en Dikkie Pip had al eens naar hem geblazen. Heel voorzichtig liep Dikkie Pip naar de indringer toe, die zich snel uit de voeten maakte. Hij moest eens weten dat hij minstens twee kilo zwaarder was dan Dikkie Pip, maar het is een beetje een domme kat, dacht onze Pip. Toen kreeg hij een plan: hij liep op fluwelen pootjes onder de boom bij het hek. Kroop onder de rode bessenstruik en ging zachtjes achter de hortensia’s zitten. Als de dikke cyper nu het gras op zou komen had hij hem zo in de kraag! Dikkie Pip bleef grommen en als zijn mens even kwam kijken, gaf hij een blij kwaakje en verschool zich weer in zijn hide-out. Na twintig minuten, behaaglijk gelegen te hebben, had Dikkie Pip de dikke cyper weg gegromd en kon hij opgetogen naar binnen. Daar kreeg hij fijne aaien omdat hij zo’n dappere kater was die zijn tuin met verve had verdedigd. En zo’n brokje wat naar vis smaakt en je lollig achteraan kan rennen. Dikkie Pip ging tevreden in zijn mandje liggen en viel in een diepe slaap, dromend over zijn glorieuze overwinning.

Pip op de laptop

Het mens van Pip zit rustig te werken. Pip komt naar boven en verschuilt zich achter de klep van de laptop. Hij drukt zich zo in elkaar dat hij achter de 17 inch past.
Met zijn pootjes schrijft hij wartaal op het toetsenbord. Zijn staart wordt dikker en beneden is rumoer te horen. En ja hoor: Eline komt met de stofzuiger de trap op.
Pip kijkt zijn mens aan met een blik “stuur haar weg, stuur haar weg!”. Gelukkig is er een weg tussenuit, want Eline en het mens maken even een praatje en dat geeft Pip een voorsprong om snel naar beneden te gaan.

Pip kijkt tv

Vorige week waren de mensen van Pip naar boven gegaan. Ze besloten om nog even naar de tv te kijken want er was een mooi programma over de trek van de sneeuwgans en de gevaren die zij op hun lange tocht lopen.
Normaal gaat Pip aan het voeteneind van zijn mens liggen, likt nog wat haren plat, inspecteert zijn voetjes of ze wel schoon zijn en draait zich vervolgens tevreden op zijn dekentje in de krul, neus in de staart en wil dan ook niet meer gestoord worden. Deze avond was anders. Toen Pip boven kwam hoorde hij vogels in nood en begon te zoeken. Daar klonk ook nog eens de roep van de zee arend, die kent Pip namelijk. Toen er ook nog eens een brul van een beer bij kwam die op zalm aan het jagen was, was voor onze Pip de maat vol. Hier moest opgetreden worden, en wel direct.
Pipje sloop voorzichtig in de richting van het licht en het geluid. Op het oplichtende vlak zag hij de beer en de sappige zalmen en toen een adelaar. Daar verschoot het licht en kwam er een hele troep sneeuwganzen voorbij vliegen. Pip nam plaats op het bed van zijn andere mens en keek gefascineerd naar het lichte vlak. Zijn ogen werden er groot van. Hij hoorde wel dat zijn mensen even moesten lachen, maar hij wist het zeker: straks komen de ganzen de kamer invliegen en kan hij ze zo uit de lucht pakken. Zijn voorpootje kwam al los van het bed. Zachtjes begon zijn bekje al kauwbewegingen te maken en blafte hij zachtjes tegen de ganzen dat hij het snel en pijnloos zou doen.
Alsof er iemand had meegekeken verdwenen plots de sneeuwganzen en kwamen er lettertjes op het lichte vlak, blijkbaar wilde het lichte vlak de ganzen nog even een voorsprong geven. En de beren en de adelaar. Pip vond het wel goed en gunde ze de voorsprong. Het lichte vlak ging weg en de mensen gingen slapen. Pip ging op zijn dekentje liggen en spitste zijn oren, de sneeuwganzen konden ieder moment de kamer binnen komen vliegen. Zachtjes viel hij in slaap en droomde dat hij achter ze aanzat. En hij ving ze allemaal!

Een paars touwtje

Op de overloop ligt een touwtje. Een paars touwtje met een knoopje erin en een stukje krakend plastic eraan. Dat heeft het mens van Pip eraan gebonden. En nu ligt het daar maar. 


Pip gaat ernaast zitten en tikt met een zacht rechtervoetje tegen dit nieuwe fenomeen. Krek, krek, zegt het paarse touwtje. Pip kijkt al iets geïnteresseerder, vooral als het plastikje nog even beweegt. Pip neemt een duik en springt op het plastikje en trekt het touwtje tussen zijn teentjes omhoog. 


Zijn mens, die stiekem aan de andere kant van het touwtje trekt, heeft geen kans. Pip schud zijn hoofd en klemt het knoopje in het touwtje tussen zijn sterke kaken. Het touwtje rafelt een beetje en geeft losse draadjes tussen zijn tanden. Pip duwt ze met zijn tong uit zijn bekje en kijkt verbaasd als ze op de grond vallen. 


Net als hij de losse draadjes wil inspecteren, beweegt dat stukje plastik in de richting van de trap. Maar niets voor lang: twee grote klauwen slaan zich vast en verwoed bijt Pip op het stukje plastic aan het eind van het touwtje. Dat is nu zo doorweekt geraakt dat het touwtje breekt, Pip uit zijn evenwicht raakt en zijn mens bijna van de trap valt van het lachen. 


Pip pakt het draadje op en op een drafje gaat hij onder het bed zitten. Hij wiebelt nog wat losse draadjes uit zijn bekje en bekijkt de situatie. Het touwtje is dood. Het beweegt niet meer. 


Pip springt op het bed, draait zijn neus heerlijk in zijn staart en valt in een diepe slaap.

Pip eet een duifje

Op zondag kijken de mensen van Pip naar tennis op de televisie. Pip ligt heerlijk te slapen op zijn kussen op de bank. Uit het niets is er een duif op het terras. 


Pip is klaar wakker en sluipt, plat als hij zich maar kan maken, naar de leuning van de bank. Haha! denkt Pip, die heeft mij niet gezien. Voorzichtig tuurt hij over het randje van de leuning waar de duif is. Pip maakt zich nog platter en mompelt zijn jagersmantra. Nog platter en nog dieper door de pootjes. 


Na een kwartier wordt Pip wakker en eet gauw wat droogvoer, dat loeren maakt toch hongerig!